Drie Club-spelers moeten in 2022 vrezen voor hun plek

Hoewel Club Brugge van de zomer de ene na de andere nieuwe speler presenteerde, bleef Philippe Clement gedurende de eerste seizoenshelft zoekende naar zijn ideale basiself. Die leek hij in de laatste weken van het kalenderjaar eindelijk te hebben gevonden. Maar het optreden tegen Cercle én de komst van Tajon Buchanan veranderen alles. Meerdere spelers lijken serieus te moeten vrezen voor hun plek.

Ruud Vormer

Wie voorafgaand aan dit seizoen had gezegd dat Ruud Vormer op de bank terecht zou komen, was zeer waarschijnlijk voor gek verklaard. Toch zat de aanvoerder in de eerste seizoenshelft vaker op de bank dan hem lief was. Het begon in de thuiswedstrijd tegen Paris Saint-Germain, tevens de start van een nieuw Europees avontuur. Philippe Clement gaf toen de voorkeur aan Mats Rits. Clement was ervan overtuigd dat hij met Rits naast Éder Balanta de lopende spelers van PSG in bedwang kon houden. De keuze voor de Belg in plaats van Vormer pakte goed uit. Club boekte een knap gelijkspel tegen PSG.

Clement zag vervolgens geen reden om van zijn strijdplan af te wijken. Maar Vormer knokte zich knap terug in het elftal. Zo loodste hij zijn ploeg met twee doelpunten hoogstpersoonlijk langs KV Kortrijk. Maar juist toen men dacht dat Vormer weer zeker was van zijn plek, zat hij er opnieuw naast. Dit leidde tot veel kritiek op Clement én ongenoegen bij de aanvoerder, die naar verluidt bij de coach aanklopte om zijn ontevredenheid uit te spreken. Vormer zal er echter rekening mee moeten houden dat hij er na de winterstop opnieuw naast komt te staan. Hij was in de laatste wedstrijden van 2021 weliswaar basisspeler, maar wel als vierde middenvelder.

Met de komst van Buchanan is de kans groot dat Clement terug kiest voor een systeem met drie aanvallers. Dan zal er dus een middenvelder sneuvelen. En alle seinen wijzen erop dat Vormer het kind van de rekening zal worden. Met zijn traptechniek blijft hij van grote waarde voor zijn ploeg, maar in het hedendaagse voetbal wordt er veel meer gevraagd van een middenvelder. Daarvoor lijkt de Nederlander echter de snelheid en het loopvermogen te missen. Dat werd afgelopen zondag tegen Cercle nog maar eens duidelijk.

Brandon Mechele

Vormer is niet de enige steunpilaar van het elftal dat vorig seizoen opnieuw kampioen speelde die in het huidige niet langer onomstreden is. Ook Brandon Mechele vond zichzelf in de eerste seizoenshelft vaker terug op de bank dan hij zich bij aanvang van het seizoen mogelijk had voorgesteld. Zeker na het vertrek van Odilon Kossounou naar Bayer Leverkusen leek Mechele definitief de nieuwe leider van de blauwzwarte defensie te worden. Maar de komst van Jack Hendry veranderde alles voor de Belg.

Na de pandoering op KAA Gent, waar Club in augustus met 6-1 onderuit ging, drong bij Clement en de clubleiding het besef door dat er wat moest gebeuren in de achterhoede. Hoewel Mechele die middag in Gent niet heel veel viel aan te rekenen - hij speelde immers met twee onervaren jongens naast zich (Ignace Van der Brempt en Noah Mbamba) - werd de Belg het kind van de rekening. Hendry kwam op de valreep van de transferwindow over van KV Oostende. De Schot werd voorgesteld als nieuwe leider van de defensie. Hij speelde zich meteen in de basis en stond zijn plekje ook niet meer af.

Naast Hendry ging het tussen Stanley Nsoki en Mechele. Nsoki werd in eerste instantie gehaald als vervanger van Kossounou, maar al snel bleek dat hij (nog) niet het gewenste niveau heeft. De Fransman geniet echter wel een groot en tevens belangrijk voordeel ten opzichte van Mechele. Hij is namelijk een stuk sneller. Hendry en Mechele zijn sterk in de grond- en luchtduels, maar een moderne verdediger moet ook snel zijn. Vooral in de Jupiler Pro League, waarin Club het vaak opneemt tegen ploegen die zich terugtrekken en teren op een snelle spits, wordt er achterin om snelheid gevraagd. Het duo Hendry-Mechele kan dat simpelweg niet brengen. Een rentree van Nsoki in de basis lijkt dan ook aanstaande.

Eduard Sobol

Waar de defensie van Club in het afgelopen seizoen nog een belangrijke factor was in het nationale succes, vormt het in het huidige een bron van onrust. Dat kan niet los worden gezien van de vorm van Simon Mignolet. De doelman was in de eerste seizoenshelft niet de betrouwbare sluitpost die hij vorig seizoen wél was. Maar de vormdip van Mignolet is natuurlijk niet de enige oorzaak van de matige optredens van de Brugse defensie. Clinton Mata heeft een betere fase gekend, Nsoki heeft slechts bij vlagen zijn kwaliteiten kunnen tonen en Mechele is kwetsbaarder dan ooit tevoren. Maar ook de prestaties van Eduard Sobol zijn zorgelijk.

Nadat Sobol in de seizoenen 19/20 en 20/21 op huurbasis uitkwam voor Club, besloot de Belgisch landskampioen hem afgelopen zomer definitief over te nemen van Shaktar Donetsk. Ze telde 3,50 miljoen euro neer voor zijn komst. Dat is nogal wat geld voor een speler die in twee seizoenen eigenlijk geen moment serieus wist te overtuigen. Daarnaast had Club met Federico Ricca en Maxim De Cuyper al twee linksbacks in de selectie. De Cuyper vertrok van de zomer op huurbasis naar Westerlo, waarna Club, ondanks de aanwezigheid van Sobol en Ricca, in de persoon van Faitout Maouassa nóg een linksachter aantrok.

Maar de Fransman heeft nog geen indruk weten te maken. Sobol is nog altijd Clements' eerste keus op links. En hoewel Ricca in de wedstrijden die hij speelde een goede indruk achterliet, is de keuze voor Sobol er toch een bij een gebrek aan beter. De Oekraïner heeft in aanvallend opzicht zijn meerwaarde een aantal keer kunnen bewijzen. Maar verdedigend blijft hij toch een vrij beperkte back. Bij Ricca is dat eigenlijk precies andersom. Omdat Clement meer stabiliteit en betrouwbaarheid in zijn defensie zal willen bouwen, zal het ons niets verbazen als hij na de winterstop voor Ricca kiest. Tenzij Maouassa het eindelijk een paar keer achter elkaar mag laten zien...