Kampioenen! Landstitel nummer 16 is binnen!

Drink vanavond een goeie frisse pint of een glas champagne want de zestiende landstitel voor Club Brugge is officieel een feit! Laat gerust de zure reacties van jaloerse supporters of bestuursleden uit het Brusselse, Luik of Antwerpen van je afglijden want de titel is oververdiend. Vooraleer we lijstjes opmaken voor de Champions League kijken we nog even terug op ons topseizoen.

Bedankt Raymond

Club startte als topfavoriet aan de competitie en daar zat de komst van Philippe Clement voor veel tussen. Wesley en Denswil hadden hun transfer naar het buitenland verdiend, ook Nakamba trok na wat strubbelingen de deur dicht en Danjuma speelde nog 87 minuten om daarna ook het kanaal over te steken richting Engeland. Maar hun vervangers hadden een goede indruk gemaakt in de voorbereiding. Okereke wervelde al op de Brugse Metten, Deli was de nieuwe reus achterin, Kossounou een beloftevolle transfer met het oog op de toekomst. Op links werden Sobol en even later Ricca gehaald. En dan moest de hoofdvogel nog afgeschoten worden: Simon Mignolet. Een onwaarschijnlijke transfer die weinigen voor mogelijk hadden gehouden. Op de laatste dag werd met Éder Balanta een stevige middenvelder aangetrokken en Diagne werd van de trein geplukt. Bovendien bleven Vormer en Vanaken Club trouw. Een kampioenschap kan je ook winnen in het tussenseizoen. Dus bedankt Vincent en Bart om de geldbeugel op te trekken, maar zeker ook grote dank aan Raymond Mommens en zijn scoutingsteam. Je moet ze maar steeds weer vinden de Diatta’s, Wesley’s, Danjuma’s, Dennissen of Balanta’s. De transfers zijn de laatste jaren echt top!

Wervelende start

Club liet er geen gras over groeien en pakte meteen 9 op 9. Vanaken en Okereke duelleerden om het meeste doelpunten, Percy Tau scoorde een heerlijke goal tegen Sint-Truiden en pakte uit met een zeer speciaal Afrikaans dansje, om een week later in te vallen op Oostende en de wedstrijd in het Brugse voordeel te doen kantelen. Tegen Eupen werd verrassend 0-0 gelijkgespeeld, al was de VAR dat weekend nog in verlofmodus. Club, dat zich tussenin plaatste voor de Champions League, was even uit zijn ritme. De wedstrijd tegen Charleroi werd uitgesteld om de laatste voorronde tegen LASK Linz voor te kunnen bereiden en tegen Genk werd ongelukkig 1-1 gelijkgespeeld. Vormer en Okereke hadden dé kans op 2-0 laten liggen en Vanaken kreeg een vrije trap tegen zijn been die zo in de verste hoek verdween. Maar toen was de speeltijd voorbij en Club pakte een indrukwekkende 22 op 24 met een spectaculaire zege op het veld van Mechelen (0-5) en thuis werd Gent genadeloos ingeblikt met 4-0. Enkel het Standard van Michel Preud’homme kon een punt stelen. Na de zege op Zulte Waregem liet coach Dury zich ontvallen dat hij blij was dat hij maar 2 keer tegen deze ploeg moest spelen. Hij wist toen nog niet dat het er 4 zouden worden.

Zuid-Amerikaanse avond in Limburg en masterclass voetbal op Anderlecht

Club liep slechts één keer tegen de lamp. Het zag er tijdens de rust nochtans best goed uit op de Bosuil. Schrijvers had Club op 0-1 gezet terwijl de thuisploeg nauwelijks gevaarlijk was. Maar een vederlichte strafschop en een vermoeide Kossounou die zijn rechterflank niet meer meester kon, gevolgd door een ongelukkige owngoal zorgden voor de enige nederlaag van het seizoen. Een accident de parcours want Club zette met 16 op 18 een nieuwe reeks neer tot aan de winterstop. Vargas moest de vloek van Jan Breydel ondergaan om vervolgens geschorst te moeten toekijken in een bekerduel waar Mignolet Club over de streep trok in de strafschoppenreeks. En wie herinnert zich het avondje op Sint-Truiden nog? Niet Mignolet, Vanaken of Vormer trok Club over de streep maar onze Zuid-Amerikanen Balanta en Ricca. Balanta had Club eerst op gelijke hoogte gebracht om in de tweede helft de 1-2 tijdelijk op het bord te zetten. Tijdelijk inderdaad, want de VAR greep onterecht in. (werd achteraf toegegeven door het Referee Department) Maar geen nood want de kopbalsterke Ricca nam de fakkel over en kopte de 1-2 binnen. Maar het mooiste moest toen nog komen. Anderlecht had enkel nog de beker om zijn seizoen te redden maar werd compleet van de mat gevoetbald door Club. Het was een mirakel dat het nog 0-0 stond aan de rust, maar na de pauze werd de hoop van de Brusselaars snel de kop ingedrukt. Een schitterende goal van Vormer en een kopbal van Balanta volstonden voor de zege en bezorgden paars-wit een pikzwarte kerst. Met 0-2 mochten de Brusselaars niet eens klagen. Misschien was dit wel de beste prestaties ooit in het Astridpark, of sorry, het Lotto Park zeker hé nu? Als drie dagen later ook Gent niet kan winnen van Club is het duidelijk dat Club enkel zichzelf nog kan kloppen.

Gouden Hans

2020 begon met een grote triomftocht op het Gala van de Gouden Schoen. Mata (doelpunt van het jaar), Mignolet (beste doelman) en Clement (beste coach) staken de nevenprijzen op zak, terwijl Hans Vanaken ging lopen met de hoofdprijs ondanks zwaar lobbywerk vanuit Antwerpen, niet in het minst door Mbokani zelf. Een man met klasse als Vanaken heeft dit echter niet nodig. Hij toont zich liever op het veld zoals enkele dagen later op het veld van Anderlecht waar hij meteen het doelpunt van het jaar 2020 scoorde en onderschat ook zijn tweede goal niet. In ieder geval genoeg voor een dubbele zege (beker en competitie) op het veld van de Brusselaars. Zijn de journalisten nu tevreden? De pers trok zich op aan de wat mindere prestaties die toen volgden: 1-1 tegen Zulte Waregem voor de beker, 2-2 op Kortrijk en 0-0 op Charleroi en Standard. Eindelijk kon er wat kritisch geschreven worden. Maar de vreugde was van korte duur. Een zege met een al even legendarische goal tegen Antwerp werd gevolgd door de kwalificatie voor de bekerfinale dankzij Clubs nieuwe goudhaantje Charles De Ketelaere die zich steeds belangrijker maakte. Tussen het duel met Manchester in boekte Club 2 nipte zeges tegen Waasland-Beveren en Charleroi. In maart werd een knappe zege behaald op Genk en net voor het coronavirus de boel verziekte was er de derbyzege tegen Cercle. Het seizoen eindigen met een derbyzege, het heeft toch ook wel iets, niet? Maar ook wel spijtig natuurlijk want kampioen spelen op het veld is veel leuker. Maar als men zegt “Pinanti is pinanti” kunnen we met evenveel trots zeggen: kampioen is kampioen!

Dennis steelt de show in Europa

5 beste wedstrijden van dit seizoen.