"Transfer naar Club Brugge misschien wel de grootste fout geweest"

"Dat is misschien wel de grootste fout geweest", zegt hij in De Gelderlander. "Ik was 16 en kon bij PSV blijven, maar koos ervoor om weg te gaan. Ik dacht dat PSV 1 onhaalbaar was, zag bij Club Brugge meer perspectief. Daar mocht ik wel een lichting doorschuiven." Meyssen lacht als een boer met kiespijn en haalt oud-ploeggenoten Steven Bergwijn, Sam Lammers en Philippe Rommens aan die wel doorbraken.

En wat betreft Meyssen? Hij speelt nu alweer zijn derde seizoen bij Gemert. Hij belandde via Club Brugge, Sint-Truiden en het Spaanse CD Juventud Sexitana bij deze Nederlandse derdedivisionist. "Door een blessure en onderlinge problemen ging het mis bij Sint-Truiden. Daarna besloot ik het vliegtuig naar Malaga te pakken. Mijn ouders waren in een scheiding verwikkeld en mijn opa was overleden: ik moest er even tussenuit." Hij vond zijn plek in de badplaats Almuñécar. "Ik sprak rap vloeiend Spaans zonder ook maar één boek open te doen, maakte er vrienden. Maar toen kwam corona."

Meyssen haalt diep adem. "Na twee maanden alleen in een appartement had ik er genoeg van. Ik stapte in de eerste de beste bus naar België. Een reis van 26 uur. Maar dat nam ik graag voor lief. Ik wilde gewoon weer bij mijn familie zijn." Op die manier zag de voormalige jeugdinternational van België zijn vader Harold weer, een voormalig profvoetballer van Eendracht Aalst, Salzburg en Standard Luik. "Hij bracht me ook altijd naar PSV of naar het Sint-Joriscollege. En als dat niet kon dan had de club een bus of zelfs een taxi met privéchauffeur. Achteraf gezien vind ik wel bijzonder dat PSV zoveel voor me deed."